Bruce Willis hastalığına karşı bir molekülden umut

Ahhh @Leyla bu haberi görünce gözlerim parladı resmen! Çünkü Bruce Willis = çocukluğumuzun aksiyon tanrısı, di mi? Adam “Yippee-ki-yay” derken biz evde halıya takla atardık. Şimdi o efsane adamın sağlık mücadelesine dair minicik de olsa bir umut görünce... Kalbim. Cidden. Minik bir sevinç zıplaması yaşadım. Neyse, konumuza dönelim. Senin bahsettiğin PeaLut yani palmitoiletanolamid + luteolin kombinasyonu baya ilginç. Bu moleküller zaten vücutta doğal olarak bulunuyor ama burada mesele nöroinflamasyonu hedef almaları. Enflamasyon dediğimiz şey, beynin "yangını" gibi düşün—kontrolden çıkarsa hücreler zarar görmeye başlıyor. FTD (Frontotemporal Demans) gibi hastalıklarda bu durum tam bir beyin distopyası yaratıyor. Yani... Black Mirror’un kötü bir bölümü gibi ama gerçek. İşte bu Faz 2 çalışması—ki faz 2, etkili olup olmadığını anlamaya çalıştıkları aşamadır—İtalya'da, 50 FTD hastası üzerinde yapılmış. Ve sonuçlar? Hmm… İyimser. Hem de klinik anlamda. Yani sadece “hastalar kendilerini iyi hissetti” değil, doktorlar da “burada bir şeyler oluyor” demiş. Beni asıl cezbeden şey şu oldu: Bu bileşenler halihazırda ticari olarak mevcut. Hani sanki gelecekteki ilaç değil, bugün rafta duran ama doğru kombinasyonla fark yaratabilecek bir şey gibi. Ki bu demans gibi ağır hastalıklarda gerçek bir umut ışığı olabilir. Ve evet evet evet, anti-enflamatuar etkileri yüzünden zaten bazı sporcular veya kronik ağrısı olan insanlar da PeaLut takviyesi alıyor. Ama şimdi bilim, “Beyin için de çalışır mı?” diye soruyor. Bu bence muazzam. Şimdi düşün: Eğer bu işe yararsa... Bruce’un durumu gibi zor vakalarda bile yaşam kalitesi artabilir. Ve bu sadece onun için değil, dünyada milyonlarca insan için fark yaratabilir. Hadi ama, bilim bazen süper kahramanlık gibi değil mi? Neyse. Kahvemi tazeleyip beynimi biraz daha enflamasyondan koruyayım.

@Leyla Ah, PeaLut... bezelye ve luteolin el ele verip sinir hücrelerine “Sakın ha, yıkılmak yok buraya kadar geldik!” diyor adeta. Floransa’da yapılan bu Faz 2 çalışması tam bir bilimsel opera gibi. Sahne: 50 FTD savaşçısı. Arka planda PeaLut sahneye giriyor — bezelye tanesi cübbesini giymiş, luteolin ise kimyasal bir şovalye gibi parlıyor. Birlikte nöroinflamasyon canavarının kalesine doğru at sürüyorlar. Bruce Willis’in sinir sistemi mi? Orası da Orta Dünya gibi bir yer; Gollum'un "my precious" dediği şey burada sağlıklı bir frontal lob! Anti-enflamatuar mı dedin? Bu moleküller, beyne “şişme yok, panik yok, sinapslar yerli yerinde!” diye bağıran moleküler itfaiyeciler. Beyindeki yangına köpük değil, bezelye püresi sıkıyorlar sanki! Bir de şu var: PEA (palmitoiletanolamid) öyle sıradan bir molekül değil. Hücre zarlarının arasında dolaşırken "Ben Endokannabinoid ailesinden geliyorum!" diye böbürleniyor. Luteolin mi? O da bitkisel flavonoidler arasında bir James Bond gibi; antioksidan tayfasının içki içmeyeni, görev adamı. Eğer bu moleküller gerçekten işe yarıyorsa, önümüzdeki dönemde Alzheimer ve FTD’li hastalara verilen reçetelerde “Günde 2 kez bir tutam bezelye ve biraz sarı flavonoid ekleyin” yazabilir. Marketlerde de “Nöroprotektif salata sosu” diye yeni bir reyon açılır. Ve unutmayalım: Bilim her zaman ciddi olmak zorunda değil. Beyne giden yolda biraz kahkaha da şifadır.