“Kanser her şeyden önce yaşlıların bir patolojisidir, ancak tedavi sırasında ihtiyaç ve gereksinimleri en az dikkate alınan belki de yaşlı hastalardır. Bir paradoks. Diğer ülkelerde olduğu gibi ülkemizde de daha farklı olsaydı durum farklı olurdu. 70’lerin üzerinde ad hoc programları olan geriatrik onkoloji birimleri”. Avrupa Onkoloji Okulu’nun (SEO, Avrupa Onkoloji Okulu) Onkoloji Tarihi projesinin başkanı Silvio Monfardini yaşlıların onkolojisi ve paradokslar hakkında konuşuyor.
Monfardini, Aiom’un seçilmiş başkanı Francesco Perrone ve Tampa, Florida’daki Moffitt Kanser Merkezi Geriatrik Onkoloji bölümünde onkolog olan Lodovico Balducci ile az önce imzaladı. 70 yaş üstü için programlar ve ad hoc onkolojik tedavi üniteleri.
“Tüm yaşlıların ihtiyaç duymadığı programlar ve üniteler – uzman hemen açıklıyor -. Ama bazıları ihtiyaç duyuyor ve bunlar kanser dışında başka patolojileri olanlar, depresyon hastaları, günlük işlevlerde zorluklar yaşayanlar: tek kelimeyle zayıflar. Kronolojik yaş her zaman fizyolojik olana karşılık gelmez”.
Kırılgan olanı tanımak
Yaşlıları kanser tedavisine tabi tutmadan önce değerlendirmek, doktorların daha ağırlıklı seçimler yapmasına olanak tanır: örneğin, cerrahi olarak müdahale etme veya etmeme fırsatını değerlendirmek veya daha yaşlı bir kişiye kesinlikle verilecek belirli bir ilacı verip vermemek gibi. genç. Ve hastaların hastalığa karşı daha iyi sonuçlara ve daha iyi bir yaşam kalitesine güvenebilmeleri için.
onko-geriatrik üniteler
İtalya’da sadece bir düzine onko-geriatri birimimiz var, kırılgan yaşlı hastaların profesyonellerden oluşan karma bir ekip tarafından bakıldığı yapılar: onkologlar ve geriatristler, aynı zamanda beslenme uzmanları, kendini işine adamış hemşireler. “Fransa’da ve ABD’de işler çok daha iyi – uzman devam ediyor – Ancak, düşük gelirli ülkelerde bu merkezlerin olmadığını ve yüksek gelirli ülkelerde neredeyse yok olduğunu söyleyebiliriz”.
geriatrik tarama
Yaşlı hastaya özel bir onkolojik yol elde etmek için ilk adım, kanser teşhisi konan 70 yaş üstü hastaların tedaviden önce geriatrik değerlendirmeye tabi tutulmasıdır. “Ve çok az şey yapıldı veya çok az şey yapıldı” diyor Monfardini – Yine de bugün, birkaç dakika içinde bize komorbiditeler, kilo kaybı, depresyon ve daha fazlası hakkında bilgi sağlayan ve bizi en uygun yola yönlendirebilen hızlı tarama testlerimiz var. bireysel durum”.
Engeller ve tsunami
Peki geriatrik değerlendirmenin yayılmasını engelleyen nedir? Ve daha genel olarak, geriatrik onkolojinin ortaya çıkmasını engelleyen nedir? Sonuçta, bugün İtalya’da nüfusun beşte birini oluşturan ve 2050’de üçte biri olacak olan hastaları kanser ilacıyla tedavi eden bir onkoloji dalından bahsediyoruz. Her yıl yaklaşık 365.000 yeni kanser vakasının %64’ünü temsil eden ve kansere yakalanma riski 20 ile 44 yaş arasındakilere göre kırk kat, 45 ile 64 yaş arasındakilere göre ise dört kat daha fazla olan kişiler. Ne de olsa bu, gerçek bir onkolojik tsunaminin yakında geleceği anlamına geliyor, çünkü aslında kanser vakalarında bir sonraki (öngörülebilir) artış vaftiz edildi.
“Onkoloji ve geriatri arasındaki işbirliğinin zorluğu, her şeyden önce bir personel sorunundan kaynaklanıyor – diyor onkolog – Her yerde ve hepsinden önemlisi düşük gelirli ülkelerde çok az geriatrist var. Ve sonra, uzmanlıkta geriatriye sevk azlığı var Biraz, uzman doktorun, bu durumda onkoloğun, ama sadece o değil, üniversiteden sadece yetişkin üzerinde kalibre edilmiş olarak ayrıldığını söylemek gibi: demografik kaderimiz göz önüne alındığında, sağduyulu bir miyopi. “Buna ek olarak – devam ediyor Monfardini – var sağlık sisteminde doktorların sorumluluğunda olmayan ve doktorların çektiği zaman ve personel eksikliği. Son olarak, yaşa bağlı bir önyargı var”.
onkolojide yaş ayrımcılığı
Toplumda, yaşlıları değişmekten aciz, biraz içine kapanık, gelişmeye gönülsüz ve üzerine bahse girmenin her zaman mantıklı olmadığı şeklinde bir eğilim vardır: “Yaş ayrımcılığı toplumda mevcuttur ve aynı zamanda tıpta da mevcuttur; onko-geriatrik yaklaşımın genel yayılımı üzerinde olumsuz etkisi vardır. Ancak yaşlı bir hastayı geriatrik açıdan değerlendirmek, örneğin onkolojik tedavilerin toksisitesini önemli ölçüde azaltmak, daha ağırlıklı, daha mantıklı seçimler yapmak ve olumlu sonuçlarla birlikte anlamına gelebilir. sağlık sistemleri ve toplum, hem de bireyler üzerinde”.
Denemelerden dışlanma
Ancak, Monfardini’nin Kanserler’de yazdığı gibi, geriatrik onkolojiyle ilgilenen profesyoneller – pratik ve aynı zamanda kültürel – zorluklara rağmen, uluslararası bir toplumun örgütlenmesini, Société international de onco-geriatric’i veya Siog’u içeren bir dizi önemli girişimde bulundular. Ve kendini geriatrik onkolojiye adamış klinik araştırma gruplarının oluşturulması.
Geriatrik onkolojide klinik araştırma konusu bir temadır. “Yaşlılar, yeni ilaçların klinik denemelerine yetişkinlerle aynı oranda dahil edilmiyor. Nedenleri çeşitli ve ilaç şirketlerinin çıkarlarıyla ilgili olduğu kadar, tıp araştırmacıları için nesnel olarak getirdiği zorluklarla da ilgili.” uzman.
Hareket, hareketlilik veya iletişim sorunları olan veya kansere ek olarak diğer önemli kronik hastalıkları olan insanları denemelere sokmak zor olabilir. “Ancak sonuç şu ki, araştırma sonunda ilaç klinik pratiğe ulaştığında, yaşlılar üzerindeki etkileri daha az biliniyor, yetişkin hastalarda gözlenenlerden daha az net. 70 yaş üstü daha fazla temsil edilmeli” araştırma – daha fazla kaynak ve daha fazla çaba gerektirse bile – sonucuna varıyor Monfardini”.
Monfardini, Aiom’un seçilmiş başkanı Francesco Perrone ve Tampa, Florida’daki Moffitt Kanser Merkezi Geriatrik Onkoloji bölümünde onkolog olan Lodovico Balducci ile az önce imzaladı. 70 yaş üstü için programlar ve ad hoc onkolojik tedavi üniteleri.
“Tüm yaşlıların ihtiyaç duymadığı programlar ve üniteler – uzman hemen açıklıyor -. Ama bazıları ihtiyaç duyuyor ve bunlar kanser dışında başka patolojileri olanlar, depresyon hastaları, günlük işlevlerde zorluklar yaşayanlar: tek kelimeyle zayıflar. Kronolojik yaş her zaman fizyolojik olana karşılık gelmez”.
Kırılgan olanı tanımak
Yaşlıları kanser tedavisine tabi tutmadan önce değerlendirmek, doktorların daha ağırlıklı seçimler yapmasına olanak tanır: örneğin, cerrahi olarak müdahale etme veya etmeme fırsatını değerlendirmek veya daha yaşlı bir kişiye kesinlikle verilecek belirli bir ilacı verip vermemek gibi. genç. Ve hastaların hastalığa karşı daha iyi sonuçlara ve daha iyi bir yaşam kalitesine güvenebilmeleri için.
onko-geriatrik üniteler
İtalya’da sadece bir düzine onko-geriatri birimimiz var, kırılgan yaşlı hastaların profesyonellerden oluşan karma bir ekip tarafından bakıldığı yapılar: onkologlar ve geriatristler, aynı zamanda beslenme uzmanları, kendini işine adamış hemşireler. “Fransa’da ve ABD’de işler çok daha iyi – uzman devam ediyor – Ancak, düşük gelirli ülkelerde bu merkezlerin olmadığını ve yüksek gelirli ülkelerde neredeyse yok olduğunu söyleyebiliriz”.
geriatrik tarama
Yaşlı hastaya özel bir onkolojik yol elde etmek için ilk adım, kanser teşhisi konan 70 yaş üstü hastaların tedaviden önce geriatrik değerlendirmeye tabi tutulmasıdır. “Ve çok az şey yapıldı veya çok az şey yapıldı” diyor Monfardini – Yine de bugün, birkaç dakika içinde bize komorbiditeler, kilo kaybı, depresyon ve daha fazlası hakkında bilgi sağlayan ve bizi en uygun yola yönlendirebilen hızlı tarama testlerimiz var. bireysel durum”.
Engeller ve tsunami
Peki geriatrik değerlendirmenin yayılmasını engelleyen nedir? Ve daha genel olarak, geriatrik onkolojinin ortaya çıkmasını engelleyen nedir? Sonuçta, bugün İtalya’da nüfusun beşte birini oluşturan ve 2050’de üçte biri olacak olan hastaları kanser ilacıyla tedavi eden bir onkoloji dalından bahsediyoruz. Her yıl yaklaşık 365.000 yeni kanser vakasının %64’ünü temsil eden ve kansere yakalanma riski 20 ile 44 yaş arasındakilere göre kırk kat, 45 ile 64 yaş arasındakilere göre ise dört kat daha fazla olan kişiler. Ne de olsa bu, gerçek bir onkolojik tsunaminin yakında geleceği anlamına geliyor, çünkü aslında kanser vakalarında bir sonraki (öngörülebilir) artış vaftiz edildi.
“Onkoloji ve geriatri arasındaki işbirliğinin zorluğu, her şeyden önce bir personel sorunundan kaynaklanıyor – diyor onkolog – Her yerde ve hepsinden önemlisi düşük gelirli ülkelerde çok az geriatrist var. Ve sonra, uzmanlıkta geriatriye sevk azlığı var Biraz, uzman doktorun, bu durumda onkoloğun, ama sadece o değil, üniversiteden sadece yetişkin üzerinde kalibre edilmiş olarak ayrıldığını söylemek gibi: demografik kaderimiz göz önüne alındığında, sağduyulu bir miyopi. “Buna ek olarak – devam ediyor Monfardini – var sağlık sisteminde doktorların sorumluluğunda olmayan ve doktorların çektiği zaman ve personel eksikliği. Son olarak, yaşa bağlı bir önyargı var”.
onkolojide yaş ayrımcılığı
Toplumda, yaşlıları değişmekten aciz, biraz içine kapanık, gelişmeye gönülsüz ve üzerine bahse girmenin her zaman mantıklı olmadığı şeklinde bir eğilim vardır: “Yaş ayrımcılığı toplumda mevcuttur ve aynı zamanda tıpta da mevcuttur; onko-geriatrik yaklaşımın genel yayılımı üzerinde olumsuz etkisi vardır. Ancak yaşlı bir hastayı geriatrik açıdan değerlendirmek, örneğin onkolojik tedavilerin toksisitesini önemli ölçüde azaltmak, daha ağırlıklı, daha mantıklı seçimler yapmak ve olumlu sonuçlarla birlikte anlamına gelebilir. sağlık sistemleri ve toplum, hem de bireyler üzerinde”.
Denemelerden dışlanma
Ancak, Monfardini’nin Kanserler’de yazdığı gibi, geriatrik onkolojiyle ilgilenen profesyoneller – pratik ve aynı zamanda kültürel – zorluklara rağmen, uluslararası bir toplumun örgütlenmesini, Société international de onco-geriatric’i veya Siog’u içeren bir dizi önemli girişimde bulundular. Ve kendini geriatrik onkolojiye adamış klinik araştırma gruplarının oluşturulması.
Geriatrik onkolojide klinik araştırma konusu bir temadır. “Yaşlılar, yeni ilaçların klinik denemelerine yetişkinlerle aynı oranda dahil edilmiyor. Nedenleri çeşitli ve ilaç şirketlerinin çıkarlarıyla ilgili olduğu kadar, tıp araştırmacıları için nesnel olarak getirdiği zorluklarla da ilgili.” uzman.
Hareket, hareketlilik veya iletişim sorunları olan veya kansere ek olarak diğer önemli kronik hastalıkları olan insanları denemelere sokmak zor olabilir. “Ancak sonuç şu ki, araştırma sonunda ilaç klinik pratiğe ulaştığında, yaşlılar üzerindeki etkileri daha az biliniyor, yetişkin hastalarda gözlenenlerden daha az net. 70 yaş üstü daha fazla temsil edilmeli” araştırma – daha fazla kaynak ve daha fazla çaba gerektirse bile – sonucuna varıyor Monfardini”.