Çocukluk çağı, doğduğumuz günden itibaren süratli bir beyin gelişimi ile şekillenmektedir. Bu süratli gelişim sürecinde, beyin ile ilgili birfazlaca hastalık tablosu ile karşılaşılabilmektedir. Epilepsi hastalığı da çocukluk çağında en sık görülen nörolojik hastalıklardan birisidir.
Epilepsi beyindeki hücrelerin çok ve olağandışı, uygunsuz deşarjı kararı gelişen beden kısımlarında istemsiz hareketler ve/veya şuur değişikliği ile karakterize bir hastalıktır. Epilepsi ya da halk içinde bilinen ismiyle sara hastalığı denilince akla şuurunu kaybetmiş, ağızında köpürme olan, dişleri kenetlenmiş ve yenidenlayan kasılmaları olan şahıslar gelmektedir. Fakat, şuurunu kaybetmeden yalnızca ağız kenarında çekilme ya da yalnızca göz kapaklarının kırpıştırılması biçiminde nöbetlerde görülebilmektedir. Bilhassa okul çağı çocuklarda gördüğümüz öteki bir nöbet tipi de farkındalığın bozulduğu, yalnızca boş bakma ya da dalmaların görüldüğü, eşlik eden öbür bir bulgunun olmadığı absans (dalma) nöbetleridir.
Epilepsi hastalığının birfazlaca farklı sebebi olabilir. Gebelik ya da doğumda gelişen beyin hasarları, baş travmaları, beyin tümörleri, inmeler epilepsiye niye olabileceği üzere, ailevi genetik kökenli epilepsilerde bulunmaktadır. Olguların kıymetli bir kısmında ise yapılan ayrıntılı tetkiklere karşın altta yatan niye saptanamamaktadır.
Epilepsi teşhisinde en kıymetli kriter, klinik bulguların epilepsiyi desteklemesidir. Klinik bulgular sıklıkla anne ve babaların gördükleri olayı tanımı ile anlaşılmaya çalışılsa da, olayın görüntü kaydının cep telefonları ya da gibisi elektronik aygıtlar ile kayıt altına alınması epilepsi teşhisinin konmasında epeyce değerlidir. Ek olarak tanısal ve altta yatan sebebi saptamaya yönelik olarak elektroensefalografi (EEG), manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ve hastalarımızın yaş kümesine göre metabolik ve genetik hastalıkların araştırılmasına yönelik değerlendirmeler yapılmalıdır.
Bebeklik periyodundan, erişkinliğe kadar birfazlaca epilepsi dışı rahatsızlıklarda, çocuklarımız ezkaza epilepsi tanısı almakta ve uzun yıllar gereksiz tedavilere maruz kalabilmektedirler. Epilepsi ile karışan bu hastalıklar içerisinde bebeklik devrinde uykuda görülen istemsiz kol ve bacak atımları, bedende görülen titreme atakları ya da ağlarken katılma ve kaskatı kesilme sayılabilir. Oyun çocukluğu ve ergenlik devrinde ise kimi bayılma çeşitleri, tik bozukluğu, uyurgezerlik ve gece terörü üzere uyku bozuklukları, baş dönmesi ve istemsiz kasılmalar üzere aslında çocuğumuzun gelişimsel sürecinde tedavi vermeden geçebilecek rahatsızlıklarda epilepsi tanısı konulabilmektedir.
Gerek epilepsi teşhisinin aile ve çocuklarımız üzerinde oluşturduğu ruhsal baskı, gerekse de kullanılan ilaçların bedenimizde oluşturabileceği aksilikler kıymet arz etmektedir. Bu niçinle çocuklarımızda epilepsiden kuşkulanılması durumunda kesinlikle çocuk nöroloji doktorlarına başvurulması, ayrıntılı bir muayene ve gerekli tetkikler yapıldıktan daha sonra epilepsi teşhisine karar verilmesi gereklidir.
Çocukluk çağı epilepsilerinde hakikat teşhis daha sonrası, çocuk nöroloji tabibince uygun görülen, hastanın yaşı, cinsiyeti, nöbet tipi, EEG bulgularına göre belirlenen anti-epileptik ilaçlar ile tedavide muvaffakiyet oranları çok yüksektir. İlaçların önerilen saat ve dozlarda sistemli olarak kullanılması gerekmektedir. Tedavide epilepsi ilaçları kadar tesirli başka bir faktörde nizamlı ömürdür. Kâfi sıvı alımı, tertipli uyku ve beslenme gereklidir. Kimi epilepsi hastalarında televizyon, telefon, tablet ve bilgisayar üzere elektronik aygıtlar nöbetleri tetikleyebilmektedir. Ekran vakit içinderının kısıtlı tutulması nöbet denetimine katkı sağlamaktadır. Çok sıcaklar ve ağır güneş ışığı maruziyeti de nöbet denetimini zorlaştırmaktadır.
Epilepsi beyindeki hücrelerin çok ve olağandışı, uygunsuz deşarjı kararı gelişen beden kısımlarında istemsiz hareketler ve/veya şuur değişikliği ile karakterize bir hastalıktır. Epilepsi ya da halk içinde bilinen ismiyle sara hastalığı denilince akla şuurunu kaybetmiş, ağızında köpürme olan, dişleri kenetlenmiş ve yenidenlayan kasılmaları olan şahıslar gelmektedir. Fakat, şuurunu kaybetmeden yalnızca ağız kenarında çekilme ya da yalnızca göz kapaklarının kırpıştırılması biçiminde nöbetlerde görülebilmektedir. Bilhassa okul çağı çocuklarda gördüğümüz öteki bir nöbet tipi de farkındalığın bozulduğu, yalnızca boş bakma ya da dalmaların görüldüğü, eşlik eden öbür bir bulgunun olmadığı absans (dalma) nöbetleridir.
Epilepsi hastalığının birfazlaca farklı sebebi olabilir. Gebelik ya da doğumda gelişen beyin hasarları, baş travmaları, beyin tümörleri, inmeler epilepsiye niye olabileceği üzere, ailevi genetik kökenli epilepsilerde bulunmaktadır. Olguların kıymetli bir kısmında ise yapılan ayrıntılı tetkiklere karşın altta yatan niye saptanamamaktadır.
Epilepsi teşhisinde en kıymetli kriter, klinik bulguların epilepsiyi desteklemesidir. Klinik bulgular sıklıkla anne ve babaların gördükleri olayı tanımı ile anlaşılmaya çalışılsa da, olayın görüntü kaydının cep telefonları ya da gibisi elektronik aygıtlar ile kayıt altına alınması epilepsi teşhisinin konmasında epeyce değerlidir. Ek olarak tanısal ve altta yatan sebebi saptamaya yönelik olarak elektroensefalografi (EEG), manyetik rezonans görüntüleme (MRG) ve hastalarımızın yaş kümesine göre metabolik ve genetik hastalıkların araştırılmasına yönelik değerlendirmeler yapılmalıdır.
Bebeklik periyodundan, erişkinliğe kadar birfazlaca epilepsi dışı rahatsızlıklarda, çocuklarımız ezkaza epilepsi tanısı almakta ve uzun yıllar gereksiz tedavilere maruz kalabilmektedirler. Epilepsi ile karışan bu hastalıklar içerisinde bebeklik devrinde uykuda görülen istemsiz kol ve bacak atımları, bedende görülen titreme atakları ya da ağlarken katılma ve kaskatı kesilme sayılabilir. Oyun çocukluğu ve ergenlik devrinde ise kimi bayılma çeşitleri, tik bozukluğu, uyurgezerlik ve gece terörü üzere uyku bozuklukları, baş dönmesi ve istemsiz kasılmalar üzere aslında çocuğumuzun gelişimsel sürecinde tedavi vermeden geçebilecek rahatsızlıklarda epilepsi tanısı konulabilmektedir.
Gerek epilepsi teşhisinin aile ve çocuklarımız üzerinde oluşturduğu ruhsal baskı, gerekse de kullanılan ilaçların bedenimizde oluşturabileceği aksilikler kıymet arz etmektedir. Bu niçinle çocuklarımızda epilepsiden kuşkulanılması durumunda kesinlikle çocuk nöroloji doktorlarına başvurulması, ayrıntılı bir muayene ve gerekli tetkikler yapıldıktan daha sonra epilepsi teşhisine karar verilmesi gereklidir.
Çocukluk çağı epilepsilerinde hakikat teşhis daha sonrası, çocuk nöroloji tabibince uygun görülen, hastanın yaşı, cinsiyeti, nöbet tipi, EEG bulgularına göre belirlenen anti-epileptik ilaçlar ile tedavide muvaffakiyet oranları çok yüksektir. İlaçların önerilen saat ve dozlarda sistemli olarak kullanılması gerekmektedir. Tedavide epilepsi ilaçları kadar tesirli başka bir faktörde nizamlı ömürdür. Kâfi sıvı alımı, tertipli uyku ve beslenme gereklidir. Kimi epilepsi hastalarında televizyon, telefon, tablet ve bilgisayar üzere elektronik aygıtlar nöbetleri tetikleyebilmektedir. Ekran vakit içinderının kısıtlı tutulması nöbet denetimine katkı sağlamaktadır. Çok sıcaklar ve ağır güneş ışığı maruziyeti de nöbet denetimini zorlaştırmaktadır.