Beyin Cerrahi Uzmanı Prof. Dr. Selçuk Peker, 2012 yılında İstanbul’da bir sempozyumda konuşma yaparken, kürsüde beyin kanaması geçirdi. Pek birçok Türkiye’nin en yeterlisi, 100’den çok beyin cerrahının içinde birinci müdahalesi yapılarak süratle hastaneye kaldırıldı. O gün onun birinci operasyonunu gerçekleştiren Girişimsel Nöroradyoloji Uzmanı Prof. Dr. Özenç Minareci “yaşamımın en sıkıntı hastasıydı zira süreç odasından çıkıp haber vereceğim yakınları, onlarca beyin cerrahıydı” dedi.
Bundan tam 10 yıl evvel, onlarca meslektaşının içinde, beyin cerrahiyle ilgili bir konuşma yaptığı sempozyumda, kürsüde ansızın yere düştü ve şuuru kapandı. Birinci müdahalesi birden fazla Türkiye’nin en uygunu olan, beyin cerrahı meslektaşları tarafınca süratle yapıldı ve çabucak ambulansla hastaneye nakledildi. Anevrizmaya bağlı subaraknoid kanama, yani ölümcül bir beyin kanaması geçirdiği ve kanamanın boyutunun fazlaca büyük olduğu anlaşıldığında, tahminen binlerce anevrizma hastasını hayata döndüren onlarca meslektaşı, hastane koridorunda büyük bir çaresizlik ortasında beklemeye başladı.
Beyin Cerrahi Uzmanı Prof. Dr. Selçuk Peker
Fakat o, meslektaşları dahil herkesi şaşırttı. 5 gün komada kaldıktan daha sonra fazlaca uygun bir bakım ve çaba ile ayağa kalktı; birkaç hafta daha sonra mesleğine dönmeyi başardı. Şimdiye dek Gamma Knife Radyocerrahi tedavisiyle binlerce hastaya şifa veren Beyin Cerrahi Uzmanı Prof. Dr. Selçuk Peker, Anevrizma Farkındalık Ayı’nda kendi yaşadığı anevrizma tecrübesini birinci kere Demirören Haber Ajansı’na anlattı. Başarılı girişimsel süreçlerle kanamasını durdurup onu hayata döndüren nöroradyoloji uzmanı arkadaşları ise o günü anlatırken daima birebir cümleyi kullandı: “yaşamımızın en güç hastasıydı. Hem arkadaşımız hem meslektaşımızdı. Lakin o imkansızı başardı ve bu biçimdesine büyük bir kanamayı hiç hasarsız atlattı.”
İKİ BALONCUK OLUŞTU, BİRİ PATLADI
Derslerde öğrencilerine anlattığı en ölümcül tablolardan birini kendisi de yaşayan Prof. Dr. Peker, hala birinci birkaç saatini hatırlamadığı o günü şöyleki anlattı: “Aralık 2012’de, Beyin Cerrahisi Derneği’nin İstanbul’da düzenlemiş olduğu bir sempozyumda benim de konuşman vardı. Açılış yapılmış, konuşmacılar sahneye çıkmışlar, ondan sonrasında sıra bana gelmiş. Ben sahneye çıkmışım ve konuşmamın birinci iki dakikası ortasında başım ağrıyor başım dönüyor diyerek birdenbire sırt üstü yere düşerek şuurumu kaybetmişim. Hala o anları hatırlamıyorum. Doğal salonda bütün beyin cerrahı arkadaşlarımız var. Süratlice birinci müdahaleyi yapmışlar teneffüs yolumu açık tutmuşlar ve ambulansa haber vermişler. Oradan doğruca en yakın hastaneye kaldırılmışım. Hastanede yapılan tetkiklerim kararında da subaraknoid kanama tespit edilmiş. Subaraknoid kanama, beynin etrafını dönen, beyni saran zarların içindeki kanamadır. Bu kanamaların epeyce büyük bir kısmı da beyin damarlarındaki baloncukların yani anevrizmanın patlaması kararı ortaya çıkıyor. Bende de 2 tane baloncuk tespit edilmiş. Bunlardan bir tanesi patlayarak beni o hale sokmuş.”
HER 30 BİREYDEN BİRİNDE ANEVRİZMA VAR, KANARSA VEFAT RİSKİ YÜZDE 50’Den çok
Eylül ayının Anevrizma Farkındalık Ayı olduğuna da dikkat çekerek bilgi veren Prof. Dr. Peker, “Anevrizmaya aslında toplumda fazlaca ender de rastlanmıyor. Yani kabaca söyleyecek olursak sokakta gördüğümüz her 30 bireyden birisinde anevrizma var. Fakat bunların hepsi patlamıyor. Çok az bir kısmı patlıyor. Lakin şayet yırtılır da o dediğim kanama meydana getirirse, o kanamanın olduğu anda ölme ihtimaliniz yüzde 50’den çok. Sağ kalırsanız, hayatınızı bir sakatlıkla devam ettirme riskiniz de devasa yükseklikte” dedi.
ÇOK ŞANSLIYIM Kİ MESLEKTAŞLARIMIN ORTASINDAYDIM
bu biçimdesine büyük bir beyin kanamasından hasarsız kurtulabilmiş olmasını o anda etrafında bulunan meslektaşlarının uğraşı, süratli davranması ve vakit kaybedilmeden hastaneye kaldırılarak sürece alınmasına da bağlayan Prof. Dr. Peker, kelamlarını şu biçimde noktaladı: “Olay birinci olduğu anda aslına bakarsan etrafımda 100 küsur tane hekim varmış. Beyin cerrahı bunlar üstelik. O natürel epey büyük bir etken. Hiç vakit kaybedilmeden tüm süreçler süratlice yapılmış. Hastane odasında kendime gelip birinci uyandığımda kamera latifesi mı bu diye düşündüm. bu biçimde büyük bir olay geçirmişim, 5 gün komada kalmışım. Lakin birinci iş ‘Hemen şu filmlerimi getirin, bir bakalım neyin nesiymiş, bana ne olmuş’ dedim. Tomografilerimi görür görmez, senelerca öğrencilerime anlattığım istatistikleri aklıma getirince, aslında ne kadar büyük bir olayın ortasında olduğumu bu biçimde anladım. Lakin Allah’ın şanslı kuluymuşum herbiçimde. Çok süratli düzgünleşme gösterdim ve hiç bir sekel kalmadan ömrüme geri döndüm.”
KORİDORDA HABER BEKLEYEN “YAKINLARI” BEYİN CERRAHI PROFESÖRLER
Kaldırıldığı hastanede Prof. Dr. Peker’e birinci teşebbüsünü yapan Nöroradyoloji Uzmanı Prof. Dr. Özenç Minareci o günü anlatırken “yaşamımın en gerilimli süreciydi diyebilirim. Hasta hem arkadaşım hem meslektaşım. Dışarıda bekleyen ‘yakınları’ ise onlarca beyin cerrahı! Hastanede 100 küsur tane beyin cerrahı merakla dolaşıyor. 25-30 tane nöroşirürji profesörü de anjiyo odasının çabucak haricindeki odada oturuyor ve üç beş dakikada bir kafayı içeri uzatıp ‘Özenç nasıl gidiyor işler?’ diye kaygı ortasında bekliyorlar” dedi.
SANIRIM BUNDAN DAHA YETERLİ BİR ORTAM OLAMAZDI
Prof. Dr. Minareci, daha sonrasını ise şu biçimde anlattı: “Bir yandan da elinizin altındaki hasta fazlaca sevdiğiniz, bedelli bir meslektaşınız ve dostunuz. her neyse, sonuçta her şey son derece düzgün gitti, istediğimiz üzere oldu ve bu işin sonunda hepimiz de son derece memnunuz. Lakin Selçuk’a sorulsaydı ki ‘Selçuk sen hayatının bir periyodunda beyin kanaması geçirmek durumunda kalacaksın, nasıl bir ortamda geçirmek isterdin?’ diye, sanırım bundan daha âlâ bir ortam ve kuralları tanım edemezdi.”
TOMOGRAFİSİNİ GÖRÜNCE SELÇUK’U KAYBETTİK DEDİM
Prof. Dr. Selçuk Peker’in o gün tespit edilen iki anevrizmasından biri yırtılıp kanadığı için çabucak tedavi edildi fakat müdahale edilmesi gereken, çabucak hemen patlamayan öbür bir anevrizmasının daha olduğu anlaşıldı. Yaklaşık bir ay daha sonra ikinci defa girişimsel radyoloji biçimleriyle bir operasyon daha geçirdi. O süreci yapan arkadaşı Nöroradyoloji Uzmanı Prof. Dr. Olcay Çizmeci ise o birinci günü şöyleki anlattı: “Selçuk’un beyin kanaması geçirdiğini öğrendiğimizde benim çalıştığım hastanede de hazırlık yaptık, olur da getirirlerse grup hazır olsun diye. Anevrizması kanadığına nazaran ivedilikle embolize etmek lazımdı zira. Lakin daha sonra yakın bir hastaneye nakledildiğini öğrendik. Orada da bir daha fazlaca tecrübeli bir arkadaşımız, sevdiğimiz bir meslektaşımız, Özenç var. Hem sevindim, tıpkı vakitte Özenç ismine dedim ki ‘Eyvah!’ Zira (her biri alanında en iyisi) onlarca beyin cerrahı bekliyor dışarıda. Embolizasyon önemli bir teşebbüstür, epey kolay, dikensiz gül bahçesi değildir. Yarım milimetreden daha ince bir kateter ile anevrizmaya giriyorsunuz. O incecik damar duvarında 1- 2 milim yanılgı yapsanız damarı delip kanatabilirsiniz. Ancak Özenç muvaffakiyetle halletmiş haberi geldiğinde fazlaca sevindik.”
HEPİMİZİ ÇOK ŞAŞIRTTI VE HİÇ HASARSIZ ATLATTI
Sürecin gerisinden Prof. Dr. Peker’in birlikte çalıştıkları hastanenin ağır bakımına getirildiğini de anlatan Prof. Dr. Çizmeci, kelamlarını şu biçimde noktaladı: “Onunla birlikte tomografi manzaraları de geldi. Ben açık söyleyeyim, o imajları görür görmez, o subaraknoid kanamanın boyutunu görür görmez dedim ki Selçuk’u kaybettik. Bir hastanın o noktadan dönebilmesi hayli güç. Yani fazlaca zayıf bir ihtimaldi. Fakat dayanılmaz bir gayret, fevkalade bir bakım, açıkçası benim ummadığım ve beklemediğim kadar kısa bir müddetde Selçuk toparladı. Hatta birkaç hafta daha sonra gelip ikinci anevrizmayı kapatmam için benden süreç yapmamı istedi. Düşünsenize gerçek manasında mevtten dönmüş birinin ikinci anevrizması için süreç yapacaksınız. Her teşebbüs hayati risk demek. Damarlardan birinde bir yanlışlık yaparsanız, ikinci kanama haricinde en güzel ihtimalle felç kalma ihtimali var. Fakat epey şükür ki çok hoş bir embolizasyon süreci yaptık ve Selçuk hiç bir şey olmamış üzere kısa mühlet daha sonra olağan hayatına dönerek hastalarına kavuştu.” (DHA)
Bundan tam 10 yıl evvel, onlarca meslektaşının içinde, beyin cerrahiyle ilgili bir konuşma yaptığı sempozyumda, kürsüde ansızın yere düştü ve şuuru kapandı. Birinci müdahalesi birden fazla Türkiye’nin en uygunu olan, beyin cerrahı meslektaşları tarafınca süratle yapıldı ve çabucak ambulansla hastaneye nakledildi. Anevrizmaya bağlı subaraknoid kanama, yani ölümcül bir beyin kanaması geçirdiği ve kanamanın boyutunun fazlaca büyük olduğu anlaşıldığında, tahminen binlerce anevrizma hastasını hayata döndüren onlarca meslektaşı, hastane koridorunda büyük bir çaresizlik ortasında beklemeye başladı.
Beyin Cerrahi Uzmanı Prof. Dr. Selçuk Peker
Fakat o, meslektaşları dahil herkesi şaşırttı. 5 gün komada kaldıktan daha sonra fazlaca uygun bir bakım ve çaba ile ayağa kalktı; birkaç hafta daha sonra mesleğine dönmeyi başardı. Şimdiye dek Gamma Knife Radyocerrahi tedavisiyle binlerce hastaya şifa veren Beyin Cerrahi Uzmanı Prof. Dr. Selçuk Peker, Anevrizma Farkındalık Ayı’nda kendi yaşadığı anevrizma tecrübesini birinci kere Demirören Haber Ajansı’na anlattı. Başarılı girişimsel süreçlerle kanamasını durdurup onu hayata döndüren nöroradyoloji uzmanı arkadaşları ise o günü anlatırken daima birebir cümleyi kullandı: “yaşamımızın en güç hastasıydı. Hem arkadaşımız hem meslektaşımızdı. Lakin o imkansızı başardı ve bu biçimdesine büyük bir kanamayı hiç hasarsız atlattı.”
İKİ BALONCUK OLUŞTU, BİRİ PATLADI
Derslerde öğrencilerine anlattığı en ölümcül tablolardan birini kendisi de yaşayan Prof. Dr. Peker, hala birinci birkaç saatini hatırlamadığı o günü şöyleki anlattı: “Aralık 2012’de, Beyin Cerrahisi Derneği’nin İstanbul’da düzenlemiş olduğu bir sempozyumda benim de konuşman vardı. Açılış yapılmış, konuşmacılar sahneye çıkmışlar, ondan sonrasında sıra bana gelmiş. Ben sahneye çıkmışım ve konuşmamın birinci iki dakikası ortasında başım ağrıyor başım dönüyor diyerek birdenbire sırt üstü yere düşerek şuurumu kaybetmişim. Hala o anları hatırlamıyorum. Doğal salonda bütün beyin cerrahı arkadaşlarımız var. Süratlice birinci müdahaleyi yapmışlar teneffüs yolumu açık tutmuşlar ve ambulansa haber vermişler. Oradan doğruca en yakın hastaneye kaldırılmışım. Hastanede yapılan tetkiklerim kararında da subaraknoid kanama tespit edilmiş. Subaraknoid kanama, beynin etrafını dönen, beyni saran zarların içindeki kanamadır. Bu kanamaların epeyce büyük bir kısmı da beyin damarlarındaki baloncukların yani anevrizmanın patlaması kararı ortaya çıkıyor. Bende de 2 tane baloncuk tespit edilmiş. Bunlardan bir tanesi patlayarak beni o hale sokmuş.”
HER 30 BİREYDEN BİRİNDE ANEVRİZMA VAR, KANARSA VEFAT RİSKİ YÜZDE 50’Den çok
Eylül ayının Anevrizma Farkındalık Ayı olduğuna da dikkat çekerek bilgi veren Prof. Dr. Peker, “Anevrizmaya aslında toplumda fazlaca ender de rastlanmıyor. Yani kabaca söyleyecek olursak sokakta gördüğümüz her 30 bireyden birisinde anevrizma var. Fakat bunların hepsi patlamıyor. Çok az bir kısmı patlıyor. Lakin şayet yırtılır da o dediğim kanama meydana getirirse, o kanamanın olduğu anda ölme ihtimaliniz yüzde 50’den çok. Sağ kalırsanız, hayatınızı bir sakatlıkla devam ettirme riskiniz de devasa yükseklikte” dedi.
ÇOK ŞANSLIYIM Kİ MESLEKTAŞLARIMIN ORTASINDAYDIM
bu biçimdesine büyük bir beyin kanamasından hasarsız kurtulabilmiş olmasını o anda etrafında bulunan meslektaşlarının uğraşı, süratli davranması ve vakit kaybedilmeden hastaneye kaldırılarak sürece alınmasına da bağlayan Prof. Dr. Peker, kelamlarını şu biçimde noktaladı: “Olay birinci olduğu anda aslına bakarsan etrafımda 100 küsur tane hekim varmış. Beyin cerrahı bunlar üstelik. O natürel epey büyük bir etken. Hiç vakit kaybedilmeden tüm süreçler süratlice yapılmış. Hastane odasında kendime gelip birinci uyandığımda kamera latifesi mı bu diye düşündüm. bu biçimde büyük bir olay geçirmişim, 5 gün komada kalmışım. Lakin birinci iş ‘Hemen şu filmlerimi getirin, bir bakalım neyin nesiymiş, bana ne olmuş’ dedim. Tomografilerimi görür görmez, senelerca öğrencilerime anlattığım istatistikleri aklıma getirince, aslında ne kadar büyük bir olayın ortasında olduğumu bu biçimde anladım. Lakin Allah’ın şanslı kuluymuşum herbiçimde. Çok süratli düzgünleşme gösterdim ve hiç bir sekel kalmadan ömrüme geri döndüm.”
KORİDORDA HABER BEKLEYEN “YAKINLARI” BEYİN CERRAHI PROFESÖRLER
Kaldırıldığı hastanede Prof. Dr. Peker’e birinci teşebbüsünü yapan Nöroradyoloji Uzmanı Prof. Dr. Özenç Minareci o günü anlatırken “yaşamımın en gerilimli süreciydi diyebilirim. Hasta hem arkadaşım hem meslektaşım. Dışarıda bekleyen ‘yakınları’ ise onlarca beyin cerrahı! Hastanede 100 küsur tane beyin cerrahı merakla dolaşıyor. 25-30 tane nöroşirürji profesörü de anjiyo odasının çabucak haricindeki odada oturuyor ve üç beş dakikada bir kafayı içeri uzatıp ‘Özenç nasıl gidiyor işler?’ diye kaygı ortasında bekliyorlar” dedi.
SANIRIM BUNDAN DAHA YETERLİ BİR ORTAM OLAMAZDI
Prof. Dr. Minareci, daha sonrasını ise şu biçimde anlattı: “Bir yandan da elinizin altındaki hasta fazlaca sevdiğiniz, bedelli bir meslektaşınız ve dostunuz. her neyse, sonuçta her şey son derece düzgün gitti, istediğimiz üzere oldu ve bu işin sonunda hepimiz de son derece memnunuz. Lakin Selçuk’a sorulsaydı ki ‘Selçuk sen hayatının bir periyodunda beyin kanaması geçirmek durumunda kalacaksın, nasıl bir ortamda geçirmek isterdin?’ diye, sanırım bundan daha âlâ bir ortam ve kuralları tanım edemezdi.”
TOMOGRAFİSİNİ GÖRÜNCE SELÇUK’U KAYBETTİK DEDİM
Prof. Dr. Selçuk Peker’in o gün tespit edilen iki anevrizmasından biri yırtılıp kanadığı için çabucak tedavi edildi fakat müdahale edilmesi gereken, çabucak hemen patlamayan öbür bir anevrizmasının daha olduğu anlaşıldı. Yaklaşık bir ay daha sonra ikinci defa girişimsel radyoloji biçimleriyle bir operasyon daha geçirdi. O süreci yapan arkadaşı Nöroradyoloji Uzmanı Prof. Dr. Olcay Çizmeci ise o birinci günü şöyleki anlattı: “Selçuk’un beyin kanaması geçirdiğini öğrendiğimizde benim çalıştığım hastanede de hazırlık yaptık, olur da getirirlerse grup hazır olsun diye. Anevrizması kanadığına nazaran ivedilikle embolize etmek lazımdı zira. Lakin daha sonra yakın bir hastaneye nakledildiğini öğrendik. Orada da bir daha fazlaca tecrübeli bir arkadaşımız, sevdiğimiz bir meslektaşımız, Özenç var. Hem sevindim, tıpkı vakitte Özenç ismine dedim ki ‘Eyvah!’ Zira (her biri alanında en iyisi) onlarca beyin cerrahı bekliyor dışarıda. Embolizasyon önemli bir teşebbüstür, epey kolay, dikensiz gül bahçesi değildir. Yarım milimetreden daha ince bir kateter ile anevrizmaya giriyorsunuz. O incecik damar duvarında 1- 2 milim yanılgı yapsanız damarı delip kanatabilirsiniz. Ancak Özenç muvaffakiyetle halletmiş haberi geldiğinde fazlaca sevindik.”
HEPİMİZİ ÇOK ŞAŞIRTTI VE HİÇ HASARSIZ ATLATTI
Sürecin gerisinden Prof. Dr. Peker’in birlikte çalıştıkları hastanenin ağır bakımına getirildiğini de anlatan Prof. Dr. Çizmeci, kelamlarını şu biçimde noktaladı: “Onunla birlikte tomografi manzaraları de geldi. Ben açık söyleyeyim, o imajları görür görmez, o subaraknoid kanamanın boyutunu görür görmez dedim ki Selçuk’u kaybettik. Bir hastanın o noktadan dönebilmesi hayli güç. Yani fazlaca zayıf bir ihtimaldi. Fakat dayanılmaz bir gayret, fevkalade bir bakım, açıkçası benim ummadığım ve beklemediğim kadar kısa bir müddetde Selçuk toparladı. Hatta birkaç hafta daha sonra gelip ikinci anevrizmayı kapatmam için benden süreç yapmamı istedi. Düşünsenize gerçek manasında mevtten dönmüş birinin ikinci anevrizması için süreç yapacaksınız. Her teşebbüs hayati risk demek. Damarlardan birinde bir yanlışlık yaparsanız, ikinci kanama haricinde en güzel ihtimalle felç kalma ihtimali var. Fakat epey şükür ki çok hoş bir embolizasyon süreci yaptık ve Selçuk hiç bir şey olmamış üzere kısa mühlet daha sonra olağan hayatına dönerek hastalarına kavuştu.” (DHA)